Skład tek­stu kur­sywy to wpis, który przed­sta­wia wia­do­mo­ści na temat pochy­łej odmiany pisma, czyli kur­sywy. Zamiesz­czony poni­żej plik z pismami sze­ry­fo­wymi ilu­struje wygląd wybra­nego kroju w jego odmia­nie pochy­łej. Kur­sywa może śmiało ucho­dzić za osobny krój pisma, gdyż jej wygląd rzadko można sko­ja­rzyć z odmianą regu­larną kroju. Pre­zen­tuje spe­cjal­nie zapro­jek­to­wane przez pro­jek­tanta glify. Nie wystar­czy bowiem pochy­lić pisma regu­lar­nego. Potrzebne są inne misterne zabiegi na kroju, by kur­sywa pre­zen­to­wała się wła­ści­wie. Mię­dzy innymi sto­suje się tzw. korekty optyczne. Kur­sywa wywo­dzi się z pisma odręcz­nego, a roz­wi­nęła się we Wło­szech, w XV wieku. 

Wykaz najpiękniejszych krojów pochyłych

Przed­sta­wione poni­żej tek­sty zło­żone są tym samym stop­niem pisma – 9 pt.

Zakończenie

Na zakoń­cze­nie wpisu Skład tek­stu kur­sywy przed­sta­wiam zaletę uży­cia kur­sywy w tek­ście. Otóż naj­lep­szym rodza­jem wyróż­nie­nia w tek­ście jest wła­śnie uży­cie kur­sywy. Pamię­tajmy, by sto­so­wać jeden rodzaj wyróż­nie­nia i prze­pro­wa­dzać go kon­se­kwent­nie w całym dziele. Możemy sto­so­wać kur­sywę, gdy chcemy wyróż­nić tytuł dzieła, tytuł pio­senki czy sztuki teatral­nej. Możemy użyć kur­sywy do cyta­tów, dedy­ka­cji, krót­kiej przed­mowy, do motta w książce. Kur­sywa przy­daje się rów­nież, gdy chcemy wyróż­nić w dziele nie­wy­po­wie­dziane myśli czy słowa obco­ję­zyczne. W publi­ka­cjach nauko­wych wyróż­nia się nią tra­dy­cyj­nie sym­bole wiel­ko­ści fizycz­nych, łaciń­skie nazwy gwiaz­do­zbio­rów, ozna­cze­nia nazw w tak­so­no­mii bio­lo­gicz­nej, sym­bole pod­staw­ni­ków w nazwach związ­ków che­micz­nych. Kur­sywy możemy użyć, gdy chcemy wyróż­nić frag­menty tek­stu w postaci listów. 

I ważna infor­ma­cja: jeśli cały tekst zło­żony jest kur­sywą, wtedy wyróż­nie­nia to ele­menty zło­żone anty­kwą. To odmiana przeciwna.