Skład tek­stu dedy­ka­cja to wpis, który przed­sta­wia wia­do­mo­ści na temat spo­so­bów umiesz­cza­nia i for­ma­to­wa­nia dedy­ka­cji w dziele.

Co to jest dedykacja

Dedy­ka­cja − to infor­ma­cja o tym, komu poświę­cone jest dzieło. Jest ona bar­dzo istotna dla autora, i dla­tego wymaga spe­cjal­nej oprawy. 

Umieszczanie dedykacji

Dedy­ka­cję umiesz­cza się na spe­cjal­nie prze­zna­czo­nej stro­nicy dzieła, na stro­nie recto, która poprze­dza tekst autora. Tek­stem autora może być przed­mowa lub pierw­szy roz­dział dzieła. Na stro­nicy powinna się zna­leźć u dołu, ok. 1/​3 wyso­ko­ści kolumny, bli­żej pra­wego mar­gi­nesu (zewnętrz­nego) lub na pozio­mie tytu­łów roz­dzia­łów. Zobaczmy przykład.

Kolejną stronę po stro­nie z dedy­ka­cją, czyli stronę verso zosta­wiamy pustą (wakat) po to, by wzmoc­nić siłę oddzia­ły­wa­nia dedykacji.

Dedy­ka­cję możemy rów­nież umie­ścić na stro­nie przy­ty­tu­ło­wej, jeśli kolejna strona (strona recto) zosta­nie wakatem.

Wygląd dedykacji

Dedy­ka­cję naj­czę­ściej składa się kur­sywą w stop­niu pisma dzie­ło­wego lub więk­szym. Dodat­kowo można wzmoc­nić prze­kaz, eks­po­nu­jąc imię i nazwi­sko osoby, któ­rej poświę­cona jest dedy­ka­cja. Układ wier­szy dedy­ka­cji powi­nien być pro­sty i este­tyczny, a swym cha­rak­te­rem nawią­zy­wać do całego wyglądu typo­gra­ficz­nego publikacji. 

Zakończenie

Przy­go­to­wu­jąc wygląd dedy­ka­cji należy pamię­tać, by zacho­wać ostroż­ność, jeśli cho­dzi o moc wyróż­nie­nia jej na tle innych czę­ści skła­do­wych publi­ka­cji. Cho­dzi o zacho­wa­nie umiaru. Nie należy jej zbyt­nio powięk­szać, by nie wyglą­dała pretensjonalnie.